کلینیک مشاوره شرق تهران02177249607

وبلاگی با هدف اطلاع رسانی درباره راهنمایی و مشاوره تلفنی، دارای مجوز از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، تحت مدیریت امین میرموسوی( روانشناس مناطق عملیاتی جنوب کشور - شرکت نفت)

کلینیک مشاوره شرق تهران02177249607

وبلاگی با هدف اطلاع رسانی درباره راهنمایی و مشاوره تلفنی، دارای مجوز از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، تحت مدیریت امین میرموسوی( روانشناس مناطق عملیاتی جنوب کشور - شرکت نفت)

دارو دوست ندارید؟ از افسردگی و یکنواختی رنج می برید؟ ورزش کنید.

نوشته: میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)


دارو دوست ندارید؟ شاد نیستید؟ ورزش کنید.


چرا بعضی ها عادت به نرمش یا ورزش های استقامتی به خصوص صبح ها دارند و با آن به احساس شادی دست می یایند؟ چرا شما این احساس را تجربه نمی کنید.

دوندگان به این احساس، " شور دویدن" می‌گویند که گروهی دیگر از ورزشکاران مثل دوچرخه‌ سوارن از جمله خود من (نگارنده)هم آن را حس می‌کنند.

دو ماده شیمیایی مهم در مغز دراین پدیده دخیل هستند: لپتینهورمون متابولیک و دوپامین، که یک ناقل عصبی است. لپتین که از مشتقات سلول‌های چربی است، به مغزمان گزارش می‌دهد که چه زمانی بدن ما انرژی کافی دارد.

وقتی میزان لپتین کم باشد، شما میل به فعالیت بدنی پیدا می‌کنید؛ تحقیقات نشان می‌دهد این اتفاق اغلب در افرادی روی می‌دهد که زیاد تمرینات استقامتی انجام می‌دهند.

وقتی از دوچرخه پیاده می‌شویم و وعده بعد از دوچرخه‌سواری را می‌خوریم، مغز به‌عنوان پاداش، دوپامین را که مفرح است آزاد می‌کند.

این موضوع را حتما مثل من تجربه کرده اید و می دانید که بسیار لذت بخش است. این اتفاق تبدیل به یک چرخه خود تداوم بخش از شادی می‌شود که ما را درحالت تمایل بیشتر به این تفریح نگه می‌دارد. دقت کرده اید برای این افراد فاصله گرفتن بیش از حد، از تمرین ناراحت کننده است!!؟

از سوی دیگر، فعالیت های بدنی، میزان متابولیسم پایه را افزایش می دهد، گردش خون را در سراسر بدن بهبود می بخشد، کالری مازاد را مورد استفاده قرار می دهد و با ترشح اندورفین، خلق و خو را بالا می برد2به این ترتیب به کاهش استرس و افسردگی منجر می شود. هرچه ورزش دارای حالت استقامتی باشد نقش بیشتری درکاهش افسردگی نیز ایفا می کند.

این را گفتم که بگویم اگر به خط مشاوره تلفنی من زنگ می زنید یا به کلینیک مراجعه می کنید و من تشخیص افسردگی، اضطراب یا استرس را می دهم و ضروری می دانم که دارو را شروع کنید و شما از آن دسته افرادی هستید که از دارو متنفرید، پس تنها راه چاره شما ورزش های استقامتی است. شروع کنید تا دیر نشده است و اگر دوست داشتید، با من در روزهای تعطیل با دوچرخه همراه شوید.


 پذیرش کلینیک:02177249607

مشاوره تلفنی:9092301285


نشانی کلینیک: میدان رسالت- خیابان هنگام- خیابان فرجام- بعد از تقاطع آیت 

ساختمان پزشکان نگین- طبقه 5 واحد 20

هنوز نگرانی....؟


میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)


هنوز نگرانی....؟



یک شخصِ نگران استاد خوبی است. او آمادگی کافی برای روبه رو شدن با بدترین ها را دارد. چه بدترین هایی که در فال قهوه خود پیدا کرده است چه بدترین هایی که در شایعه ها شنیده است. حتی در مورد نشر اخبار روز؛


اخبار وقایع روز مثل شنیدن در مورد شیوع بیماری آنفلانزای خوکی و احتمال بالا رفتن مرگ و میر هم می تواند در مورد اشخاص مضطرب به شدت اثرگذار باشد.


در مورد نگرانی در همین وبلاگ صحبت کردیم باز هم مرور می کنیم. تلاش برای آمادگی در برابر احتمال های بد یا تهدید کننده ، نگرانی نامیده می شود. ممکن است گاهی احساس خوبی باشد بدون شک آمادگی چیز بدی نیست اما زیاده روی در آن طوری که بیقراری مداوم به همراه داشته باشد یا به نحوی روال زندگی شما را مختل کند و هر روز یا بیشتر اوقات در ذهن شما کشمکش موج بزند، اصلا خوب نیست. زیرا احساس می کنی زنجیره ای از افکار تکراری و غیر قابل کنترل که توجه اش به سمت پیامدهای منفی در آینده است در ذهنت موج می زند. می شود گفت وقتی نگران هستی، راه حل های مختلف را پیرامون حوادث در ذهن خود مرور می کنی که چندان حاصلی ندارد و تمام شدنی نیست.


توصیه می کنیم حتما اضطراب و نگرانی خود را کنترل کنید زیرا اگر کنترل نشود:


- نگرانی توجه شما را معطوف به تهدید و خطر نگه می دارد.


- کم کم احساس درماندگی می کنید زیرا کنترل آن سخت به نظر می رسد.


- حس ابهام همچنان به قوت خود باقی می ماند زیرا نگرانی معطوف به آینده است  و حتی من که مشاور هستم کنترلی روی آینده ندارم پس تصمیم می گیرم به تکرار ذهنی آنچه که حاصل مثبتی ندارد، نپردازم.


 شما هم همین کار را بکنید.



تلفن پذیرش: 02177249607


مشاوره تلفنی روانشناسی: 9092301285


(تماس از تلفن های ثابت تهران همه روزه و ایام تعطیل)

 

حال اضطرابت چطور است؟


نوشته : میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)


حال اضطرابت چطور است؟


اضطراب آزار دهنده است، اذیت می کند؛ به تدریج کل زندگی را مختل می کند. به کارفرما شک می کنی؛ به رفتارهای همسرت اطمینان نداری؛ سعی می کنی حوادث را پیش بینی کنی با اطرافیانت بگو مگو می کنی، همیشه خودت را آماده نگه می داری، انگار قرار است جنگی شروع شود. حاضر نیستی به خودت بگویی: " تا الان که نبردی شروع نشده پس شواهدی هم وجود ندارد که اکنون شروع شود." و کمی آرام بگیری. اگر پاسخ می دهی اینها اثری ندارد تنها معنی اش این است که اضطرابت شدت گرفته و نیاز به جدیت و پیگیری در درمان دارد.

در غیر این صورت سعی می کنی اطمینان لازم را به هر طریقی به دست آوری تا لحظه ای آرام بگیری. خلاصه اینکه آرام و قرار نداری و یک جا بند نمی شوی.

در آخر این پیام بالغانه را از اطرافیانت می شنوی که گفته می شود من دیگر وظیفه ندارم بیش از این اطمینان تو را به دست آورم. برای اضطرابت کاری کن تا به زندگی مان آسیب بیشتری نزده است.

بخش تخصصی کلینیک اضطراب که توسط نگارنده مدیریت می شود با بهره گیری از روش های روان درمانی ، روش های تکنولوژیک(نوروفیدبک) ، اصلاح الگوی سبک کار و زندگی و تغذیه تلاش می کند رفتار، رابطه و پاسخ های شما را به الگوی بهتری سوق دهد که همراه با آرامش باشد. البته اگر شما همراهی کننده خوبی باشید و متعهد به تغییر خود.

 

پذیرش کلینیک: 02177249607

صدای مشاور: 9092301285


اضطراب یک هیجان موذی....



نوشته: میرموسوی(مشاور و موسس کلینیک)


اضطراب یک هیجان موذی....

 

این روزها خیلی می بینیم که افراد مبتلا به اضطراب دارو مصرف می کنند یا می شنویم که به توصیه دوستان و آشنایان دوره ی یوگا و کلاس هایی از این قبیل می روند.


ما هم مخالف این برنامه ها نیستیم اما لازم می دانم برای افزایش اطلاعات خوانندگان این صفحه که احتمالا در مورد اضطراب جستجو کردند و به صفحه من رسیدند مطلب مهمی را بنویسم و آن اینکه باید ببینید قبل از هر اقدامی اضطراب شما چه شکلی است؟ چطوری می شوید که به من مشاور می گویید مضطربم؟


خیلی ها می گویند کلاس یوگا رفتم و خیلی خوب بود اما مدتی است دوباره اضطراب به سراغم آمده(در اینجا منظورم اضطراب شدید است) و من هم می گویم: چرا که نیاد؟


هر اضطرابی را نمی توان با یوگا برطرف کرد.


وقتی یک نفر درگیر اضطرابی است که نگرانی ویژگی مهم آن است، وقتی با کسی مواجه ام که در طول روز درگیر "افکار تکرار شونده" در مورد آینده و نگرانی  و سوالات چی میشه اگه.... نکنه فلان اتفاق بیفته...... اگه مهمونا از پذیرایی بدشون اومده باشه.... نکنه بچه ام که امسال رفته مدرسه از این بیماری های واگیردار بگیره.... و از این قبیل افکار که در صورت ادامه، سرزندگی و شادابی رو از آدم می گیره و خستگی و کاهش تمرکز و سایر علایمی که در نوشته های پیشین ذکر شد، به ارمغان می آورد.


از این حال و روز انتظار درمان به روش یوگا نداشته باشید.

 

اگر فکر کنم آنقدر اوضاع وخیم نیست که اول دارو بخواهید، فقط به "تکنیک های شناختی" فکر کنید اصطلاحا ما می گوییم "شناخت درمانی" چون درمانگر با شناخت و افکار شما "دست به یقه میشه" و تا چرخه این افکار رو متوقف نکنه دست بردارتان نیست. روش های دیگر شاید صرفا مسکنی باشند برای لحظاتی.


پس شروع کنید....



مشاوره تلفنی تهران و شهرستان: 9099071164

(تماس همه روزه و ایام تعطیل از ساعت 9 صبح الی 11 شب)

پذیرش کلینیک: 77249607


باز هم تکرار می کنم ممنون میشم در صوت تمایل به استفاده از مطالب این وبلاگ و سایر محیط های تحت مدیریت نگارنده ذکر نام و نشانی نگارنده را از قلم نیندازید.  


سپاس از شما خواننده گرامی